پائولو کوئیلو (Paulo Coelho) نویسنده‌ی مشهور برزیلی است که علاوه بر نویسندگی، ترانه سرا، روزنامه‌نگار و کارگردان و بازیگر تئاتر نیز می‌باشد. او پرفروشترین نویسنده پرتغالی زبان در تمام اعصار است. یکی از مشهورترین کتاب‌های او به نام کیمیاگر می‌باشد که تبدیل به پرفروش ترین کتاب‌ها در تاریخ شده است. این کتاب، به دلیل داشتن رکورد بیشترین تعداد ترجمه به زبان‌های مختلف از یک نویسده زنده، در فهرست رکوردهای جهانی گینس قرار گرفت.
زندگی نامه پائولو کوئیلو
پائولو کوئیلو در ۲۴ آگوست ۱۹۴۷ در ریودو ژانیرو برزیل به دنیا آمد. پدرش، «پدرو کوئیما کوئیلو دِ سوزا» (Pedro Queima Coelho de Souza)، یک مهندس و مادرش «لیژیا» (Lygia) خانه دار بود. اوایل، وی دوست داشت حرفه‌ای هنری داشته باشد؛ چیزی که خانواده‌ی طبقه متوسطش، علاقه‌ای به آن نداشتند. در محیط سخت‌گیرانه‌ی مدرسه‌ی عیسوی، پائولو شغل مورد نظرش را پیدا کرد: می‌خواست یک نویسنده شود. اما والدینش برنامه‌ی دیگری برای او داشتند. وقتی تلاش آنها برای سرکوب علاقه‌اش به ادبیات بی‌نتیجه ماند، آن را به عنوان نشانه‌ای از بیماری روانی در نظر گرفتند.
هنگامی که وی ۱۷ ساله بود، پدرش دو بار او را به یک موسسه‌ی روانی برد، که در آنجا جلسات الکتروشوک درمانی را تحمل نمود. وی تا قبل از ۲۰ سالگی، سه بار از آنجا فرار کرد. والدینش یکبار دیگر، پس از اینکه وارد گروه تئاتر شد و به عنوان یک روزنامه نگار شروع به کار کرد، او را به آنجا برگرداندند. کوئلیو بعداً اشاره کرد که «آنها نمی‌خواستند به من صدمه بزنند، اما نمی‌دانستند چه کار باید بکنند، آنها این کار را انجام ندادند تا مرا نابود کنند، این کار را کردند تا مرا نجات دهند.»
عقاید و فعالیت های پائولو کوئیلو
پائولو به خاطر آرزوهای پدرو مادرش، در مدرسه‌ی حقوق ثبت نام کرده و رؤیای خود را برای نویسنده شدن رها کرد. وی همیشه یک ساختارشکن و جستجوگر چیزهای جدید بود. به همین دلیل یک سال بعد، مدرسه را ترک کرد. در آن زمان که جنبش های چریکی و هیپی در برزیل گسترش یافته بود، کوئیلو نیز مانند یک هیپی زندگی را در پیش گرفت. وی که به دنبال تجربه معنوی بود، سراسر آمریکای لاتین، جنوب آمریکا، شمال آفریقا، مکزیک، و اروپا را به دنبال قدم‌های کارلوس کاستاندا (Carlos Castaneda) رفت.
پس از برگشت به برزیل، به عنوان یک ترانه سرا شروع به همکاری با رائول سِیشاس (Raul Seixas)، تولیدکننده و تغییر دهنده موسیقی راک برزیل، نمود. در سال ۱۹۷۳، پائولو و رائول عضو انجمن دگراندیشی شدند که از حق افراد برای آزادی بیان دفاع می‌کرد. آنها شروع به انتشار مجموعه ای از نوارهای کمدی کردند که فراخوان آزادی بیشتر بود. سرانجام در سال ۱۹۷۴، اعضای سازمان دستگیر و زندانی شدند. دو روز بعد، پائولو نیز توسط دولت نظامی ربوده و شکنجه شد. این تجربه، عمیقا او را تحت تاثیر قرار داد.
پائولو در سن ۲۶ سالگی تصمیم گرفت که زندگی عادی در پیش بگیرد. وی به عنوان یک مدیر اجرایی در صنعت موزیک کار کرد. در سال ۱۹۸۲ نیز اولین کتاب خود را به نام «آرشیوهای جهنم» منتشر کرد که با شکست مواجه شد.
شروع نویسندگی حرفه‌ای
او دستی در نوشتن داشت اما به طور جدی شروع به نوشتن نکرده بود تا زمانی که با یک غریبه روبرو شد. مردی که ابتدا در رویای صادقه‌اش او را دیده بود و دو ماه بعد در کافه ای در آمستردام وی را ملاقات نمود. غریبه پیشنهاد داد که بهتر است پائولو به سمت مذهب کاتولیک و جادوی سفید برگردد (زیرا مدتی به جادوی سیاه روی آورده بود) و همچنین تشویقش کرد تا در جاده سانتیاگو (جاده‌ی زیارتی قرون وسطی با طول بیش از ۵۰۰ مایل در شمال غربی اسپانیا) پیاده برود.
در سال ۱۹۷۸، یک سال پس از اتمام این زیارت، پائولو کتاب «زیارت (خاطرات یک مغ)» را نوشت. این کتاب به شرح تجربه‌ها و کشفیاتش را در طول این سفر و اتفاقات خارق العاده ای که در زندگی مردم عادی رخ می‌دهد، می‌پردازد. یک سال بعد، کوئیلو کتابی کاملا متفاوت نوشت: «کیمیاگر»؛ در ابتدا تنها ۹۰۰ نسخه از آن فروش رفت و ناشر تصمیم گرفت آن را دوباره چاپ نکند. او انتشارات بزرگتری پیدا کرد و کتاب بعدی خود به نام «بریدا» را به چاپ رساند. این کتاب که در مطبوعات بسیار مورد توجه قرار گرفت، باعث شد تا کتاب «کیمیاگر» و «خاطرات یک مغ» نیز در صدر پرفروش ترین کتاب‌ها قرار گیرند. کتاب کیمیاگر در تاریخ ادبیات برزیل، بیش از هر کتاب دیگری به فروش رفته است.
لیست کتاب های پائولو کوئیلو
داستان پائولو به اینجا ختم نمی‌شود؛ وی کتاب‌های پرفروش زیادی نوشته است که قلب‌های مردم را در هر جایی از دنیا لمس کرده است. وی مدافع سر سخت انتشار کتاب‌های خود از طریق شبکه‌های به اشتراک‌گذاری فایل در اینترنت می‌باشد.
۱. آرشیوهای جهنم (۱۹۸۲)
۲. خاطرات یک مغ (زیارت) (۱۹۸۷)
۳. کیمیاگر (۱۹۸۸)
۴. بریدا (۱۹۹۰)
۵. عطیه برتر (۱۹۹۱)
۶. والکری‌ها (۱۹۹۲)
۷. مکتوب (۱۹۹۴)
۸. کنار رود پیدرا نشستم و گریستم (۱۹۹۴)
۹. زائر کوم پوستل (۱۹۹۵)
۱۰. کوه پنجم (۱۹۹۶)
۱۱. نامه‌های عاشقانه یک پیامبر (۱۹۹۷)
۱۲. مکتوب ۲ (۱۹۹۷)
۱۳. مبارزان راه روشنایی (۱۹۹۷)
۱۴. ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد (۱۹۹۸)
۱۵. اعترافات یک سالک (۱۹۹۹)
۱۶. شیطان و دوشیزه پریم (۲۰۰۰)
۱۷. داستان‌هایی برای پدران، فرزندان و نوه‌ها (۲۰۰۱)
۱۸. یازده دقیقه (۲۰۰۳)
۱۹. جن و گل سرخ (۲۰۰۴)
۲۰. سفرها (۲۰۰۴)
۲۱. هستی (۲۰۰۴)
۲۲. زهیر (رمان) (۲۰۰۵)
۲۳. راه های احیا شده (Revived Paths) (2005)
۲۴. ساحره پورتوبلو (۲۰۰۶)
۲۵. چون رود جاری باش (۲۰۰۶)
۲۶. برنده تنهاست (۲۰۰۸)
۲۷. عشق (Love) (2009)
۲۸. الف (۲۰۱۰)
۲۹. افسانه ها (Fábulas) (2011)
۳۰. دست نوشته‌های آکرا (۲۰۱۲)
۳۱. زنا (خیانت) (۲۰۱۴)
۳۲. جاسوس (۲۰۱۶)
۳۳. هیپی (۲۰۱۸)
سفر به دشت ستارگان و قاموس فرزانگی نیز از دیگر آثار او هستند. فیلم هایی نیز بر اساس برخی از رمان های او ساخته شده و یا قراردادش امضا شده است.
فعالیت های انسان دوستانه‌ی پائولو کوئیلو
کوئلیو در سال ۱۹۹۶، مؤسسه «پائولو کوئلیو» را تأسیس کرد که به کودکان و افراد مسن دارای مشکلات مالی کمک می‌کند. در سپتامبر ۲۰۰۷، کوئلیو توسط سازمان ملل متحد به عنوان «پیام‌آور صلح» نامیده شد. از سایر فعالیت‌های پائولو کوئلو می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عضو هیئت مدیره مرکز صلح شیمون پرز
- مشاور ویژه یونسکو برای «گفتگوی بین فرهنگی و همگرایی معنوی»
- عضو هیئت مدیره بنیاد شواب برای کارآفرینی اجتماعی
- عضو آکادمی ادبیات برزیل
- عضو شورای مشاوره بین‌المللی – مذاکرات مقدماتی بین‌المللی هاروارد
- عضو هیئت مدیره‌ی مرکز آزادی رسانه‌ای دوحه
وی در تاریخ ۹ مه ۲۰۰۶، در صوفیه، بلغارستان، توسط رئیس‌جمهور بلغارستان، جورجی پاروانو «جایزه پر افتخار رئیس‌جمهور» را دریافت کرد.
او که به همراه همسرش «کریستینا اویتیسیکا» بین اروپا و برزیل مسافرت می کند، در سال ۱۳۷۹ نیز سفری به شهرهای تهران و شیراز داشته است. وی در این سفر با انتشارات کاروان قرارداد همکاری امضا کرد و به این ترتیب، اولین نویسنده‌ای بود که رسما از ایران حق التالیف دریافت می‌کرد. در ماه سپتامبر همان سال نیز، رمان «شیطان و دوشیزه پریم»، همزمان در ایتالیا، پرتغال، برزیل و ایران منتشر شد.
راه های دسترسی به پائولو کوئیلو
وب سایت: paulocoelhoblog.com
تویتر: paulocoelho@
اینستاگرام: www.instagram.com/paulocoelho
فیسبوک: www.facebook.com/paulocoelho
منبع:
وب سایت پائولو کوئیلو