از اختلالات دو قطبی با عنوان افسردگی شیدائی نام برده می‌شود. همانگونه که از نام قبلی استنباط می‌شود، کسی که دچار اختلال دوقطبی است دچار نوسانات خلقی شدید می‌باشد. این نوسانات معمولا هفته‌ها یا ماه‌ها طول می‌کشد و با آنچه مردم عادی در زندگی روزمره تجربه می‌کنند بسیارمتفاوت است.
- خلق افسرده: احساس شدید افسردگی
- خلق شیدا: احساس شادمانی بسیار و ناامیدی
- خلق مختلط: به عنوان مثال خلق افسرده همراه با بیقراری و فعالیت بیش از اندازه ناشی از شیدائی
شیوع اختلالات دو قطبی
در حدود یک نفر از هر ۱۰۰ بزرگسال در طول زندگی خود دچار این اختلال می‌گردد. معمولا این اختلالات بعد از سنین نوجوانی اتفاق می‌افتد. در سنین بالاتر از ۴۰ سال، این اختلالات غیر معمول است. مردان و زنان به یک اندازه در معرض ابتلا به این اختلالات قرار دارند.
انواع اختلال دو قطبی:
-
اختلال دو قطبی نوع یک:
حداقل یک دوره خلق شیدا به مدت یک هفته وجود دارد. اگر چه بیشتر مبتلایان دوره افسرگی را هم تجربه می‌کنند ولی بعضی از آنها فقط دوره شیدائی را تجربه می‌کنند.
دوره های شیدایی بدون درمان بین ۳ تا ۶ ماه به طول می‌انجامند. دوره‌های افسردگی در صورتی که مداوا نشوند ۶-۱۲ ماه ادامه پیدا می‌کنند.
-
اختلال دو قطبی نوع دو:
در این نوع، بیش از یک دوره افسردگی شدید وجود دارد؛ در صورتی که شدت خلق شیدایی کم است. این نوع اختلال، به نام شیدائی خفیف (Hypomania) نامیده می‌شود.
-
اختلال دو قطبی با تناوب سریع:
در این دسته، بیش از ۴ بار نوسان روحی در طول یکسال وجود دارد. این نوع، در حدود ۱۰ درصد افراد مبتلا به اختلالات دو قطبی دیده می‌شود و می‌تواند با هر کدام از نوع یک یا دو همراه باشد.
-
اختلال خلق ادواری:
در این اختلال، شدت نوسان خلق به اندازه اختلال دو قطبی نیست اما می‌تواند زمان طولانی‌تری ادامه یابد. این حالت می‌تواند منجر به اختلالات دو قطبی گردد.
علایم اختلالات دو قطبی:
-
افسردگی:
احساس افسردگی احساسی است که همه ما در طول زندگی آن‌را تجربه کرده‌ایم. این احساس می‌تواند به ما در شناخت و برخورد با مشکلات زندگی کمک کند. اما در افسردگی بالینی یا اختلالات دوقطبی این احساس افسردگی بسیار شدیدتر است. در این حالت احساس افسردگی برای مدت طولانی باقی می‌ماند و حتی انجام امور عادی زندگی را سخت یا غیر ممکن می‌سازد.
در صورتی که شما افسرده شده باشید متوجه این تغییرات در خود شده‌اید:
روحی:
- احساس غمگینی که از بین نمی‌رود
- احساس نیاز به گریستن بدون هیچ دلیلی
- ازدست دادن تمایل و رغبت به همه چیز
- عدم لذت بردن از چیزهایی که قبلا لذت می‌بردید
- احساس بی قراری و آشفتگی
- از دست دادن اعتماد به نفس
- احساس بی ارزشی و ناامیدی
- زودرنجی و تحریک پذیری
- فکرکردن به خود کشی
فکری:
- از دست دادن قدرت فکر کردن مثبت و امیدوارانه
- از دست دادن قدرت تصمیم گیری حتی در موارد ساده
- مشکل تمرکز کردن
جسمی:
- کم شدن اشتها و وزن
- مشکل خوابیدن
- بیدار شدن زودتر از موقع
- احساس خستگی کامل
- یبوست
- عدم تمایل به رابطه جنسی
رفتاری:
- مشکل در شروع و به پایان رساندن کارها حتی کارهای روزمره
- گریه کردن، یاد و یا احساس نیاز به گریه و عدم توانایی گریستن
- پرهیز از مواجهه با افراد
-
شیدایی یا هیجان:
شیدایی، یک احساس خوشحالی، افزایش انرژی و خوش‌بینی بیش از اندازه است. این حالت می‌تواند آنقدر شدید باشد که فکر کردن و قضاوت شما را تحت تاثیر قرار دهد. ممکن است تفکرات عجیبی راجع به خود داشته باشید، تصمیمات بدی بگیرید و به صورت شرم آور، مضر و گاهی خطرناک رفتار کنید.
مانند حالت افسردگی، در این حالت هم زندگی فرد مختل می‌شود و می‌تواند روابط و کار فرد را تحت تاثیر قرار دهد. در حالتی که این حالت خیلی شدید نباشد به آن شیدائی خفیف می‌گویند.
در صورتی که شما شیدا شوید ممکن است حالات زیر را در خود مشاهده کنید:
روحی:
- بسیار شاد و مهیج
- عصبی و برانگیخته شدن توسط کسانی که در خوش بینی شما شریک نمی‌شوند
- احساس برتر بودن بیش از اندازه
فکری:
- پر از ایده‌های جدید و مهیج
- پریدن از یک ایده به ایده‌ی دیگر
- شنیدن صداهایی که افراد دیگر نمی‌شنوند
جسمی:
- بی میل یا ناتوان در خوابیدن
- پرانرژی
- افزایش تمایل به رابطه جنسی
رفتاری:
- برنامه ریزی‌های بلند پروازانه و غیر واقعی
- بسیار فعال و پرجنب و جوش
- رفتارهای نامعمول
- حرف زدن سریع (دیگران ممکن است متوجه صحبت‌های شما نشوند)
- تصمیمات عجولانه و گاه با نتایج مصیبت بار
- ولخرجی
- احساس صمیمیت زیاد
- بروز بیش از حد احساسات