نقض توجه ( ADD ) و بیش فعالی (ADHD) یک بیماری مشترک است که در کودکان و نوجوانان بروز میکند و میتواند در برخی بزرگسالان نیز ادامه یابد .
کودکان مبتلا به بیش فعالی به طور کلی مشکلات توجه و تمرکز دارند . به نظر میرسد آنها نمیتوانند بر روی جهت و کار خاص تمرکز کنند؛ حوصله انجام امور را ندارند و از انجام ادامه کارها ناامید میشوند . آنها همچنین تمایل به تحرک مداوم ندارند . آنها قبل از اینکه به عملی فکر کنند از انجام آن خودداری میکنند . این رفتار ها به طور کلی در کودکان شایع است اما در یک کودک بیش فعال شایع تر است . رفتار های مشترک بین بیماران بیش فعال، در توانایی کودک و عملکرد او در مدرسه و خانه تاثیر میگذارد .
بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ممکن است با مدیریت زمان، مهارت های سازمانی، تعیین هدف و اشتغال مشکل داشته باشند . آنها همچنین ممکن است مشکلاتی با روابط اجتماعی و اعتماد به نفس داشته باشند و همچنین ممکن است به اعتیاد درگیر شوند .
علائم بیش فعالی در کودکان چیست؟
نشانه های بیش فعالی در کودکان به طور کلی به سه دسته تقسیم میشوند:
نشانه های نقص توجه کودکان:
- پریشان هستند
- وظایف را به درستی انجام نمیدهند و پیروی نمیکنند
- به صحبت کسی گوش نمیدهند
- در توجه اشتباه میکنند
- فراموشکار هستند ( در مورد فعالیت های روزانه خود )
- مشکلات سازمان دهی فعالیت های روزانه دارند
- فعالیت های مستمر را دوست ندارند و از آنها اجتناب میکنند
- وسایل شخصی شان را گم میکنند
- تمایل به افکار پوچ دارند
نشانه های کودکان بیش فعال:
- اغلب هنگام نشستن میپرند
- به انتظار نمیشینند
- با بازی های بی سر و صدا مشکل دارند
- همیشه در حال فعالیت اند و از همه چیز بالا میروند (در نوجوانان و بزرگسالان، این عمل به عنوان بی قراری شرح داده می شود. )
- بیش از حد صحبت میکنند
تکانشگری کودک بیش فعال:
- با در نوبت صبر کردن مشکل دارند
- اغلب پاسخ دیگران در سوالات را قطع میکنند
علائم بیش فعالی در بزرگسالان چیست؟
- تاخبر در انجام کارها و فراموشی
- اضطراب
- اعتماد به نفس پایین
- مشکلات با استخدام شدن
- مشکل در کنترل خشم
- رفتار تکانشی
- سوء مصرف مواد و اعتیاد
- مهارت های ضعیف در کارها
- تعلل
- کم تحملی
- سر خوردگی
- خستگی مزمن
- مشکل در تمرکز هنگام مطالعه
- نوسانات خلقی
- مشکلات ارتباط اجتماعی
- افسردگی
چه چیز باعث بیش فعالی میشود؟
علت دقیق بیش فعالی شناخته شده نیست؛ محققان گمان میبرند که عوامل متعددی ممکن است به ایجاد این بیماری کمک کند . از جمله این عوامل عبارتند از:
- وراثت: این واقعیت که بیش فعالی تمایل دارد تا در خانواده خود را نشان دهد و کودکان ممکن است این بیماری را از والدین خود به ارث برند.
- عدم تعادل شیمیایی: کارشناسان معتقدند عدم تعادل مواد شیمیایی مغز (انتقال دهنده های عصبی) ممکن است یک عامل در توسعه علائم بیش فعالی باشد.
- تغییرات مغز: در بخش هایی از مغز کودکان بیش فعال، کنترل توجه کودک نسبت به کودک سالم، پایین تر است.
درمان
مشکل اصلی در اختلال بیش فعالی نه در دانستن که در توانستن است. آنها میدانند چه کاری را باید و چه کاری نباید انجام دهند اما در عمل نمیتوانند طبق دانسته های خود عمل کنند. آموزش والدین یکی از اجزای اصلی درمان در اختلال بیش فعالی-نقص توجه است. آموزش برای کودکان مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه باید متنوع و با استفاده از وسایل کمک آموزشی نظیر مالتی مدیا و امثال آن باشد. اعتماد به نفس کودکان مبتلا به واسطه بازخورد های منفی اطرافیان شکننده است و این موضوع نیاز به درمان را دوچندان میسازد.
ناتوانی این کودکان در کنترل رفتار خود و سایر نقایصی که ذکر شد باعث میگردد که آنها دائما دچار ناکامی شوند. آنها برای دستیابی به پیشرفتی که توان آن را دارند نیازمند کمک هستند . خوشبختانه علائم این اختلال در بیشتر موارد، با درمان مناسب کنترل و مدیریت میشود.
بسته به شدت علایم و سایر شرایط تعیین کننده، استفاده از درمان های دارویی و غیر دارویی انتخاب میگردد.